شناسایی و اولویت‌بندی واحدهای بیمارستانی قابل برون‌سپاری بر اساس شاخص‌های مرتبط: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: وزارت بهداشت در جهت تقویت نظام پاسخ‌گویی و کارآمد نمودن عرضه‌ خدمات سلامت، استفاده از برون‌سپاری را در ارائه‌ خدمات سلامت مجاز شمرده است. این مطالعه با هدف بهره‌گیری از نظرات خبرگان سلامت و به منظور شناسایی و اولویت‌بندی واحدهای بیمارستانی قابل برون‌سپاری و شاخص‌های مدنظر برای اجرایی نمودن این استراتژی طراحی و اجرا شده است. روش کار: مطالعه‌ی حاضر یک پژوهش کیفی، از نوع کاربردی و سه مرحله‏ای می‌باشد. مرحله‌ اول شامل بررسی مبانی نظری و مرحله‌ دوم شامل برگزاری 3 جلسه بحث گروهی متمرکز به منظور شناسایی واحدهای بیمارستانی قابل برون‏سپاری و شاخص‌های مدنظر برای اجرایی نمودن این استراتژی بود. در مرحله‌ سوم با تهیه‌ پرسشنامه‌ دلفی بر اساس مقیاس لیکرت، شاخص‌ها و واحدهای بیمارستانی اولویت‌بندی شدند. یافته‌ها: در مجموع 9 شاخص و 29 واحد بیمارستانی طی مباحث گروهی متمرکز شناسایی و وارد نظرسنجی دلفی شدند. طی سه مرحله دلفی در مورد هر 9 شاخص و 26 واحد از 29 واحد اجماع حاصل گردید. شاخص‌ کیفیت با توافق (%100) با اهمیت‌ترین شاخص‌ و شاخص بار کاری پرسنل با توافق (%1/76) کم اهمیت‌ترین شاخص‌ مدنظر بود. بخش‏های پشتیبانی و پاراکلنیکی نیز به ترتیب بیشترین پتانسیل را برای برون‌سپاری داشتند. ریاست، مدیریت و امور مالی هم بخش‌هایی بودند که استفاده از برون سپاری در موردشان تایید نشد. نتیجه‌گیری: استفاده از برون‌سپاری به منظور مدیریت کارآمد منابع، افزایش کیفیت و رضایت ذی‌نفعان است. با توجه به وجود قابلیت برون‌سپاری در میان بسیاری از بخش‌های بیمارستانی می‌توان از آن در اداره‌ بیمارستان‌ها بهره برد و با تعریف شاخص‌های مشخص میزان موفقیت را سنجید.